‘We beginnen precies daar waar jij bent...'
Nieuws
Rouw en corona: Veerkracht
Geschreven op februari 24, 2021, 10:20 am
Lieve allemaal,
Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de fijne reacties naar aanleiding van de vorige artikelen. De feedback inspireert! Iets wat onschuldig begon middels een primaire behoefte om helderheid te creëren in de wirwar van mijn eigen emoties, geeft nu ook anderen troost of inzicht. Dat stemt dankbaar!
Plots is er weer een maand verstreken en zitten we in een 2e lockdown. Dit betekent wederom; thuisonderwijs, kinderen om je heen, verse broodjes als lunch en in de ruimte die overblijft tijd vrij maken voor cliënten, een rondje wandelen, boek lezen of tv kijken. Tenminste, zo werkt dit bij mij.
Ik merk om me heen dat er weer een appél wordt gedaan op veerkracht, op uithoudingsvermogen. Ook spreek ik jongeren die worstelen met hun vrijheid.
De moeder waarover ik schrijf zit aan de grens van haar uithoudingsvermogen en verlangt naar rust, ruimte en overzicht. De ondernemer die ik begeleid, heeft ruimte gegeven aan zijn gevoel waardoor er ruimte ontstond om te kijken naar de innerlijke processen welke nu spelen. Ik hoor dat het gemis veel is en de afstand groot.
Ken je het begrip ‘huidhonger?’ Zoals je honger en dorst hebt, kun je ook een gemis hebben aan huidcontact. Met je huid communiceer je op 2 manieren.
Corona: Opnieuw geraakt
Geschreven op oktober 21, 2020, 10:41 am
Lieve allemaal,
Allereerst; hartelijk dank voor de prettige reacties op de artikelen. Ik merk dat ik het fijn vind om te horen hoeveel baat men erbij heeft en welke herkenning het geeft. Dit werkt motiverend voor mij!
Iets wat onschuldig begon middels een primaire behoefte om helderheid te creëren in de wirwar van emoties, blijkt een succes te zijn. Dank hiervoor!
Ik begeleid een ondernemer in zijn verlieservaring rondom zijn bedrijf, de enorme worsteling die er met zijn identiteit ontstaat; wie ben Ik nu nog, nu ik failliet ben? Heb ik nog bestaansrecht? Hij verlangt naar grond onder zijn voeten, een richting, een doel om zijn bed uit te komen.
Of de moeder, waar ik eerder over schreef, die verzuipt in het aanpassen van haar dagelijkse gang van zaken. Net nu alles weer enigszins rustig en normaal begon te worden, schuift de grond weer onder haar voeten vandaan nu de maatregelen weer aangescherpt worden en de stip weer verder op de horizon is komen te liggen.
Zo werkt het ook met rouw.
Corona: Verwarring en oprecht luisteren
Geschreven op augustus 26, 2020, 1:43 pm
Lieve vrienden,
Wederom bedankt voor de reacties naar aanleiding van het vorige artikel, waarin geschreven werd over emoties en gevoel in deze verwarrende periode. Ik merk dat men het een verademing vindt om te weten dat je ‘niet gek bent’, en dat is fijn! Blijf je bewust van het feit dat alles er mag zijn, alle gevoelens die voorbij komen. Blijf adem halen.
Nu we inmiddels weer in een ‘normale gang van zaken’ zitten, merk ik in gesprekken met mensen om mij heen dat er vaak vergeten wordt hoe intensief de afgelopen maanden zijn geweest. Zo sprak ik een moeder die immens moe was toen haar kinderen weer fulltime naar school konden. Ze stortte gewoonweg in, haar omgeving gaf aan ‘kom op, gewoon een avond op tijd naar bed en door!’
Ook sprak ik een ondernemer die vele extra kilometers maakt om zijn bedrijf draaiende te houden. Nu hij een mooie klus binnen heeft, hoort hij van andere collega’s dat hij blij moet zijn en merkt hij dat er weinig ruimte is om te praten over de impact en energie die hem de afgelopen maanden hebben gekost. Dit is wat je ook geregeld ziet bij rouwverwerking.
Corona: emoties en gevoel
Geschreven op juni 22, 2020, 9:54 am
Lieve vrienden,
Ook het vorige artikel bracht weer veel reacties teweeg. Zo fijn om te merken dat het troost en helderheid biedt. Dat er zicht komt op de verschillende gevoelslagen die ontstaan in deze periode.
Dat je niet ‘gek bent’ en het normaal is wat je voelt. Dat het gevoel vergeleken kan worden met rouw. Ik merk dat mensen soms verward zijn over hun gevoel; wat gebeurt er innerlijk, hoe kan het dat ik zoveel moet huilen, hoe kan het dat ik geraakt wordt, hoe kan het dat verward ben en ik uitzicht mis. Waar is die stip op de horizon?
Wat ik met dit artikel beoog is een link te maken tussen rouw algemeen en het brede pallet aan emoties en gevoelens in deze Corona periode. Er zijn namelijk een aantal overeenkomsten. Ook wil ik met dit artikel enerzijds enige context bieden aan waar we ons met elkaar plotseling in bevinden. Anderzijds ook om mijn eigen gedachten en gevoelens met jullie te delen om licht te geven aan alles wat leeft in m’n hoofd en hart.
Rouw en Corona: het gaat om erkenning
Geschreven op juni 22, 2020, 9:49 am
Lieve vrienden,
Allereerst dankjewel voor de mooie reacties die ik kreeg naar aanleiding mijn vorige artikel. Er was herkenning en erkenning en dat is waar het om gaat. Zeker bij rouw; erkenning voor dat wat er speelt; erkenning voor het verlies, in welke vorm dan ook, is zeer van belang. Dat is meer dan een ‘luisterhouding’. Het gaat om presentie, interventies en bewuste aandacht.
In deze bizarre en ook bijzondere periode, met een breed pallet aan nieuwe gevoelens, merk ik dat er momenten van verwarring blijven. Ook voel ik meer ‘aanvaarding’. Het lijkt alsof ik als een razende door de rouwtaken ga. Realiseer je dat deze taken nooit af zijn en zeker niet in een keurige volgorde voorbij komen in je leven.
Ze gaan door elkaar heen, en zijn ‘na een jaar’, zoals vaak gezegd wordt, niet over. Ik heb bijvoorbeeld het ene moment een ‘goede dag’ waarin ik me goed voel, kan lachen en rust heb in de huidige situatie en de Corona-angst en zorg er even niet is.
Rouw en corona
Geschreven op juni 22, 2020, 9:06 am
Lieve vrienden,
Ik loop al een tijd rond met de wens dat ik graag iets wil delen vanuit mijn perspectief als rouw- en verlieskundige. Om enige context te bieden aan waar we ons met elkaar plotseling in bevinden. Maar ook om mijn eigen gedachten en gevoelens met jullie te delen om licht te geven aan alles wat leeft in m’n hoofd en hart.
Wat bevinden we ons plotseling in een bizarre periode in ons leven. Meer dan ooit is er verwarring, onzekerheid, angst en zorg. Daarnaast zien we prachtige nieuwe initiatieven ontstaan. Er wordt hard gewerkt om er wat van te maken, door ons allemaal, op onze eigen manier. Ik ben ontroerd over de mooie momenten van aandacht voor elkaar hebben, hoe klein ook. Ik ben ontroerd hoe flexibel de kinderen zich aanpassen aan thuisonderwijs. Hoe bewust ze zijn van de reden én tussendoor heerlijk kunnen ontspannen, spelen en genieten van de ruimte die thuis zijn ze geeft; de tijd hebben ‘s ochtends, iets vaker en langer in de pyjama rondlopen, naast het schoolwerk ook vakken hebben als; disco, hut bouwen en buiten parcourtje maken.. 😉
